Fara í aðalinnihald

Einstaklingsmiðuð þjálfun í fótbolta

Mín skoðun er sú að árangur liða er undir gæðum einstaklinganna sem þau skipa kominn. Það er hægt að tala um gildi leikkerfa, leikstíla, leikgreininga.  En þegar allt er á botninn hvolft eru það gæði leikmannanna sjálfra sem skilja á milli.

Nálgunin í þjálfuninni þarf því að vera einstaklingsmiðuð að mínu mati!

Óháð leikkerfum og leikstílum þá eru það ætíð leikmennirnir sem geta búið til eitthvað úr engu sem vinna leikina.  Í yngri flokkum má aldrei liðið vera í forgangi heldur einstaklingarnir.  Leikæfingar eiga að vera í smáum hópum með auknu erfiðleikastigi. Æfingarnar leikgrænar og aðlaðandi.

Heimaæfingar eru gríðarlega mikilvægur þáttur og er gaman að sjá menn nú á þessum erfiðleikatímum duglega að hvetja til þeirra á meðal ungra iðkenda.

Í meistaraflokki, sérstaklega í efstu deildunum hvort heldur er hér heima eða erlendis þá eru nánast allar upplýsingar uppi á borðinu og aðgengið að öllu í því sambandi alltaf að verða betra og betra.  Það er fátt ef ekkert sem kemur mótherjum liða lengur á óvart því möguleikinn á að greina allt niður í smáatriði er svo mikill.

Þess þá heldur er mikilvægi leikmanna sem geta komið mótherjanum í opna skjöldu og búið til eitthvað úr engu meira og meira.

Í dag eru margir þessarar sömu skoðunnar og hér er viðruð.  Sá sem viðraði þessa skoðun fyrst og var litinn hornauga fyrir vikið, er nú að margra mati álitinn Einstein fótboltans, Wiel Coerver.  Á næsta ári verður áratugur frá því hann kvaddi okkur en hans skoðanir og hugmyndir eru alltaf að hljóta meiri hljómgrunn eftir því sem tíminn líður.

Það er. t.a.m. nokkuð merkilegt að mörg lið eru farin að ráða þjálfara sem eru sérfræðingar í tækniþjálfun í sitt þjálfarateymi.  Sum hafa meira segja gengið svo langt að ráða tækniþjálfara sem aðstoðarstjóra.  Besta dæmið nú um stundur er  Pepijn Lijnders hjá Liverpool.  Tækniþjálfarar eru því orðnir fastur hluti af þjálfarateymi margra félaga erlendis í dag.

Menn eru farnir að sjá það hvað einstaklingsmiðuð þjálfun er gríðarlega mikilvæg í fótbolta.

Sir Alex Ferguson var einna fyrstur manna á hinu hæðsta stigi fótboltans til að fara þessa vegferð þegar hann réð Rene Meulensteen til starfa hjá Man. Utd rétt eftir aldamótin.

Sir Alex hafði þetta að segja um ráðninguna fyrir nokkrum árum. ,,Ein af ástæðunum fyrir því að við réðum Rene var þekking hans og reynsla af Coerver Coaching æfingaáætluninni.  Ásetningurinn í upphafi var að bæta tæknilega færni ungu leikmannanna en allir leikmennirnir nutu síðar góðs af þjálfuninni, ekki eingöngu ungu leikmennirnir”.

Ég myndi vilja sjá íslensk félög fara í þessa vegferð.  Einnig myndi ég vilja sjá íslenska þjálfara leggja sig meira fram um það að mennta sig á þennan hátt. Því mannauðurinn til slíkra verka er til staðar og gildi tækniþjálfunnar er klárlega framtíðin að mínu mati.

Þau félög og knattspyrnusambönd sem ekki leggja áherslu á einstaklingsmiðaða þjálfun munu sitja eftir, og þess eru dæmi nú þegar.

Besta dæmið er Holland og er það nokkuð merkilegt í ljósi þess að upphafsmaður einstaklingsmiðaðar þjálfunnar í fótbolta sé hinn hollenski Wiel Coerver.  Kannski sannast því hið forkveðna ,,engin er spámaður í eigin föðurlandi“

Eftir að ungir leikmenn í Hollandi hættu að leika sér í fótbolta á götum úti eins og þeir gerðu í gamla daga(og æfðu þar tækniatriðin), lentu Hollendingar í stórkostlegum vandræðum með að ala upp leikmenn á sama gæðastigi og áður.  Áherslan á lið og taktík í þjálfun hefur orðið til þess við nútíma aðstæður, eru stjörnuleikmenn Hollands ekki lengur til í þeim mæli sem áður var.  Van Pierse og Robben eru þeir síðustu að mínu mati og þess má geta að báðir voru þeir í þjálfun hjá Wiel Coerver.

Ég talaði um Rene Meulensteen(sem einnig er hollenskur) áðan en það er þekkt staðreynd að hann gengdi algjöru lykilhlutverki í að hjálpa Cristiano Ronaldo að verða sá leikmaður sem hann síðar varð.

Ef einstaklingsþjálfun er og var nauðsynleg/mikilvæg fyrir leikmann eins og Cristiano Ronaldo.  Af hverju er hún það þá ekki að sama skapi fyrir alla aðra?

Það sem er svo frábært við einstaklingsmiðaða þjálfun í fótbolta er að allir njóta góðs af henni.  Hvort heldur er iðkendur í yngri flokkum eða leikmenn í meistaraflokki, og á hvaða getustigi sem er.

Ef allir bæta sig þá næst meiri árangur í hvaða mynd sem er.
Knattspyrnukveðjur,
Heiðar Birnir Torleifsson

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Gildi þess að sjá bolta og umhverfi

Á æfingum mínum í Coerver Coaching legg ég mikla áherslu á að kenna og þjálfa upp leikskilning strax frá unga aldri.   Í   gamla daga var sagt að ekki væri hægt að kenna leikskilning.   Það væri eitthvað sem kæmi með reynslunni og á því að spila leikinn.   Að sjálfsögðu geta menn þjálfað upp slíkt á löngum tíma en ég er algjörlega ósammála því að ekki sé hægt að kenna leikskilning strax frá unga aldri.   Eins er ég ósammála þeirri gömlu fullyrðingu að ekki sé hægt að kenna og þjálfa tækni.   Talið var að sumir væru með tæknina og aðrir bara ekki!   Og sem betur fer, held ég að flestir séu ekki þeirrar skoðunar lengur.   Hinsvegar hef ég heyrt utan að mér suma þjálfara velta fyrir sér? , , Af hverju er verið að kenna gabbhreyfingar?  Það er ekki eins og menn séu að nota þær í leiknum!  Menn þurfa að geta tekið á móti bolta og sent!  That´s it!!! “ Slíkar fullyrðingar lýsa að mínu mati algjörri vanþekkingu á hæfileikamótun ungra leikmanna!   Samkvæmt rannsóknum þá kemur staðan 1v1

Leikstíll & Hæfileikamótun Ungra Leikmanna

Knattspyrna er liðsíþrótt hvar keppt er til sigurs. Sigur er alltaf markmið keppnisíþrótta.  Við þjálfun barna og unglinga er hinsvegar mikilvægt að sigur sé ekki á kostnað hæfileikamótunar. Því ef svo er þá verða ungir leikmenn af mikilvægum þáttum í sínu þróunarferli sem minnka möguleika þeirra á að ná sínum markmiðum í framtíðinni.  Ósigrar eru hluti af leiknum. Alveg eins og mistök eru hluti af velgengni. Nelson Mandela sagðist eitt sinn aldrei hafa upplifað ósigra. Heldur eingöngu sigra og lærða reynslu.  Mig langar að velta upp tveimur spurningum hér.   1. Hvaða leið og leikstíl er best að nota til að sigra í knattspyrnuleikjum? 2. Hvaða leið og leikstíl er best að nota í hæfileikamótun ungra leikmanna?  Ég svara fyrri spurningunni fyrst. Til þess ætla ég að nota sem dæmi tvo sigursæla þjálfara úr nútímanum. Þá Pep Guardiola(Manchester City) og Diego Simone(Atletico Madrid).  Leiðir þeirra eru trauðla ólíkar að sama markmiðinu þ.e. að sigra í knattspyrnuleikjum og vi

Leikmenn með fjölbreytta virkni

Að þjálfa unga leikmenn í sérstökum leikstöðum er mikil tímaskekkja að mínu mati og beinlínis röng þjálfun! Það á alls ekki að þjálfa leikmenn í yngri flokkum upp í einhverja eina leikstöðu! Það er rangt! Heldur þurfa leikmenn að vera þjálfaðir þannig að þegar upp í meistaraflokk er komið hafi þeir fjölbreytta „virkni“. Verði hinn fullmótaði leikmaður ef maður getur sagt sem svo þ.e. leikmaður sem getur til jafns bæði varist og sótt og tekist á við síbreytilegar aðstæður leiksins. Til þess þurfa leikmenn að hafa yfir að ráða fjölbreyttri virkni og færni. 1v1 hreyfingar gera gæfumuninn. Þó að lið sé miklu meira með boltann heldur en mótherjinn, þá ef mótherjinn er vel skipulagður og verst vel, getur reynst þrautinni þyngri að brjóta slík lið á bak aftur. Leikmenn sem geta búið til eitthvað úr engu eru sannarlega gulls ígildi fyrir öll lið og hefur það ekkert breyst og mun ekkert breytast. Æfingar í yngri flokkum þurfa því að endurspegla þetta og er grunnfærni einstaklings lykilatriði og