Fara í aðalinnihald

Einstaklingsmiðuð þjálfun í fótbolta

Mín skoðun er sú að árangur liða er undir gæðum einstaklinganna sem þau skipa kominn. Það er hægt að tala um gildi leikkerfa, leikstíla, leikgreininga.  En þegar allt er á botninn hvolft eru það gæði leikmannanna sjálfra sem skilja á milli.

Nálgunin í þjálfuninni þarf því að vera einstaklingsmiðuð að mínu mati!

Óháð leikkerfum og leikstílum þá eru það ætíð leikmennirnir sem geta búið til eitthvað úr engu sem vinna leikina.  Í yngri flokkum má aldrei liðið vera í forgangi heldur einstaklingarnir.  Leikæfingar eiga að vera í smáum hópum með auknu erfiðleikastigi. Æfingarnar leikgrænar og aðlaðandi.

Heimaæfingar eru gríðarlega mikilvægur þáttur og er gaman að sjá menn nú á þessum erfiðleikatímum duglega að hvetja til þeirra á meðal ungra iðkenda.

Í meistaraflokki, sérstaklega í efstu deildunum hvort heldur er hér heima eða erlendis þá eru nánast allar upplýsingar uppi á borðinu og aðgengið að öllu í því sambandi alltaf að verða betra og betra.  Það er fátt ef ekkert sem kemur mótherjum liða lengur á óvart því möguleikinn á að greina allt niður í smáatriði er svo mikill.

Þess þá heldur er mikilvægi leikmanna sem geta komið mótherjanum í opna skjöldu og búið til eitthvað úr engu meira og meira.

Í dag eru margir þessarar sömu skoðunnar og hér er viðruð.  Sá sem viðraði þessa skoðun fyrst og var litinn hornauga fyrir vikið, er nú að margra mati álitinn Einstein fótboltans, Wiel Coerver.  Á næsta ári verður áratugur frá því hann kvaddi okkur en hans skoðanir og hugmyndir eru alltaf að hljóta meiri hljómgrunn eftir því sem tíminn líður.

Það er. t.a.m. nokkuð merkilegt að mörg lið eru farin að ráða þjálfara sem eru sérfræðingar í tækniþjálfun í sitt þjálfarateymi.  Sum hafa meira segja gengið svo langt að ráða tækniþjálfara sem aðstoðarstjóra.  Besta dæmið nú um stundur er  Pepijn Lijnders hjá Liverpool.  Tækniþjálfarar eru því orðnir fastur hluti af þjálfarateymi margra félaga erlendis í dag.

Menn eru farnir að sjá það hvað einstaklingsmiðuð þjálfun er gríðarlega mikilvæg í fótbolta.

Sir Alex Ferguson var einna fyrstur manna á hinu hæðsta stigi fótboltans til að fara þessa vegferð þegar hann réð Rene Meulensteen til starfa hjá Man. Utd rétt eftir aldamótin.

Sir Alex hafði þetta að segja um ráðninguna fyrir nokkrum árum. ,,Ein af ástæðunum fyrir því að við réðum Rene var þekking hans og reynsla af Coerver Coaching æfingaáætluninni.  Ásetningurinn í upphafi var að bæta tæknilega færni ungu leikmannanna en allir leikmennirnir nutu síðar góðs af þjálfuninni, ekki eingöngu ungu leikmennirnir”.

Ég myndi vilja sjá íslensk félög fara í þessa vegferð.  Einnig myndi ég vilja sjá íslenska þjálfara leggja sig meira fram um það að mennta sig á þennan hátt. Því mannauðurinn til slíkra verka er til staðar og gildi tækniþjálfunnar er klárlega framtíðin að mínu mati.

Þau félög og knattspyrnusambönd sem ekki leggja áherslu á einstaklingsmiðaða þjálfun munu sitja eftir, og þess eru dæmi nú þegar.

Besta dæmið er Holland og er það nokkuð merkilegt í ljósi þess að upphafsmaður einstaklingsmiðaðar þjálfunnar í fótbolta sé hinn hollenski Wiel Coerver.  Kannski sannast því hið forkveðna ,,engin er spámaður í eigin föðurlandi“

Eftir að ungir leikmenn í Hollandi hættu að leika sér í fótbolta á götum úti eins og þeir gerðu í gamla daga(og æfðu þar tækniatriðin), lentu Hollendingar í stórkostlegum vandræðum með að ala upp leikmenn á sama gæðastigi og áður.  Áherslan á lið og taktík í þjálfun hefur orðið til þess við nútíma aðstæður, eru stjörnuleikmenn Hollands ekki lengur til í þeim mæli sem áður var.  Van Pierse og Robben eru þeir síðustu að mínu mati og þess má geta að báðir voru þeir í þjálfun hjá Wiel Coerver.

Ég talaði um Rene Meulensteen(sem einnig er hollenskur) áðan en það er þekkt staðreynd að hann gengdi algjöru lykilhlutverki í að hjálpa Cristiano Ronaldo að verða sá leikmaður sem hann síðar varð.

Ef einstaklingsþjálfun er og var nauðsynleg/mikilvæg fyrir leikmann eins og Cristiano Ronaldo.  Af hverju er hún það þá ekki að sama skapi fyrir alla aðra?

Það sem er svo frábært við einstaklingsmiðaða þjálfun í fótbolta er að allir njóta góðs af henni.  Hvort heldur er iðkendur í yngri flokkum eða leikmenn í meistaraflokki, og á hvaða getustigi sem er.

Ef allir bæta sig þá næst meiri árangur í hvaða mynd sem er.
Knattspyrnukveðjur,
Heiðar Birnir Torleifsson

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Leikmenn með fjölbreytta virkni

Að þjálfa unga leikmenn í sérstökum leikstöðum er mikil tímaskekkja að mínu mati og beinlínis röng þjálfun! Það á alls ekki að þjálfa leikmenn í yngri flokkum upp í einhverja eina leikstöðu! Það er rangt! Heldur þurfa leikmenn að vera þjálfaðir þannig að þegar upp í meistaraflokk er komið hafi þeir fjölbreytta „virkni“. Verði hinn fullmótaði leikmaður ef maður getur sagt sem svo þ.e. leikmaður sem getur til jafns bæði varist og sótt og tekist á við síbreytilegar aðstæður leiksins. Til þess þurfa leikmenn að hafa yfir að ráða fjölbreyttri virkni og færni. 1v1 hreyfingar gera gæfumuninn. Þó að lið sé miklu meira með boltann heldur en mótherjinn, þá ef mótherjinn er vel skipulagður og verst vel, getur reynst þrautinni þyngri að brjóta slík lið á bak aftur. Leikmenn sem geta búið til eitthvað úr engu eru sannarlega gulls ígildi fyrir öll lið og hefur það ekkert breyst og mun ekkert breytast. Æfingar í yngri flokkum þurfa því að endurspegla þetta og er grunnfærni einstaklings lykilatriði og...

Vitsmunaleg Færni í Knattspyrnu

Stundum er sagt að knattspyrnuþjálfun fari í hringi.   Er þá átt við að þessa stundina leggi allir áherslu á einhvern ákveðinn þátt frekar en einhvern annan. Þetta fer oftast eftir því hverjir skara fram úr á hverjum tíma. Ef við horfum aftur í tímann þá kemur ýmislegt áhugavert í ljós. Á níunda áratug síðustu aldar voru menn t.d. mjög uppteknir af líkamlegu formi leikmanna. Var mikið unnið með hlaup og fleira án bolta, og í raun æfingar sem í dag myndu teljast ekki tengjast fótboltanum mikið.  Ástæðan var þýska landsliðið.  Oft nefnt þýska stálið!  Þeir unnu flesta fótboltaleiki á þessum tíma(og gera reyndar enn) og voru mjög líkamlega sterkir og höfðu mikið og gott úthald. Miklir íþróttamenn. Á árunum 1980-1990 varð þýska karlalandsliðið í fóbolta bæði Heims og Evrópu meistari. Fór auk þess tvisvar í úrslitaleik HM(vann s.s. einu sinni og var tvisvar í öðru sæti), og einu sinni að auki í undanúrslit EM. Þeir voru í raun fyrirmynd þessara ár...

Færni Ungra Knattspyrnumanna

Þegar Gerard Houllier var fræðslustjóri franska knattspyrnusambandsins þá lét hann gera rannsókn á því hversu oft staðan 1v1 kæmi fyrir í einum knattspyrnuleik. Niðurstaðan var sú(þá) að það kemur allt að 300 sinnum fyrir staðan 1v1 í knattspyrnuleik.  Það eru liðin mörg ár síðan þessi rannsókn var framkvæmd og leikurinn orðinn enn hraðari og kröfuharðari á færni leikmanna.  Oftar en ekki er ungum leikmönnum fyrirskipað að senda boltann einfalt frekar en að reyna flóknari hluti s.s. að senda erfiðari sendingar( úrslitasendingar eins og Gylfi og Fabregas sem geta breytt leikjum), einleika og búa þannig til svæði fyrir sjálfan sig og aðra eins og Robben, Ronaldo og Messi.  Fyrir þann sem ekki reynir gerist tvennt. Annarsvegar gerir hann eða hún aldrei mistök og hinsvegar nær hann eða hún engum framförum!  Við getum spurt okkur þeirrar spurningar hvað leikmenn eiga að gera þegar það er enginn til að senda á? Eiga leikmenn að sparka boltanum útaf? Eða þurfa lei...